Andrzej Dąbrowski: Miała Pani okazję współpracować z wieloma firmami. Każda ma swoją specyfikę, jest prowadzona w różny sposób, czy zaobserwowała Pani jakieś cechy, zachowania, które charakteryzują najlepszych szefów/właścicieli firm?
Agnieszka Kubicka: Jak słusznie Pan zauważył, każda firma ma swoją specyfikę. Dobre zarządzanie firmą jest związane z wieloma czynnikami. Jest też sporo cech charakteryzujących najlepszych właścicieli firm i można by o nich długo opowiadać. To jednak co zauważyłam już dość dawno, co jest niezbędne dla dobrego zarządzania i w ogóle rozwijania firmy, to otwartość na rozwój, chęć uczenia się. Godni naśladowania właściciele firm wychodzą z założenia, że potrzebują ciągle się uczyć, że zawsze jest coś nowego, czego mogą się dowiedzieć, z każdej lekcji w życiu mogą wyciągnąć coś cennego dla siebie. W związku z tą postawą ludzie ci szanują innych ludzi, swoich pracowników, partnerów biznesowych. Uważają, że nie wiedzą wszystkiego najlepiej i zawsze mogą się czegoś nauczyć od kogoś innego. Ci ludzie pytają: co mogę zmienić, robić inaczej, lepiej, jak mogę skuteczniej pracować z ludźmi, jak poprawić działanie zespołu, jak iść do przodu? I prędzej czy później rozwijają się.
Z kolei właściciele, którzy uważają, że „oni wiedzą wszystko najlepiej i nikt im nie będzie mówił, co mają robić”, nie słuchają ludzi, nie szanują ich, zawsze widzą tylko swój punkt widzenia i co z tym związane – mają ograniczony rozwój. Nikt z nas przecież nie jest doskonały i nie wie wszystkiego. Otwarcie na innych, na ich wiedzę, punkt widzenia, doświadczenie, otwiera nas na nowe możliwości.
A.D.: Jak ci otwarci na rozwój właściciele radzą sobie z problemami? A może ich nie mają?
A.K.: Nie ma ludzi, którzy nie muszą mierzyć się z trudnymi sytuacjami, którzy nie stykają się z problemami. Każdy człowiek na ziemi ma jakieś problemy. Faktem jest jednak, że osoby, które się rozwijają i idą do przodu mają takie podejście do problemów, że można by stwierdzić, że dla nich problemy nie istnieją.
A.D.: Czyli jednak nie mają problemów?
A.K.: Nie do końca. Oni też przechodzą przez trudne sytuacje, ale nie patrzą na nie jak na problemy. Traktują je jak wyzwanie, okazję do tego, żeby pójść do przodu, dowiedzieć się czegoś nowego. Nie załamują nad nimi rąk, tylko szukają rozwiązań.
Nie od dziś wiadomo, że często w najtrudniejszych momentach znajdujemy najlepsze rozwiązania, wchodzimy o poziom wyżej, z powodu presji – możemy być zmuszeni do pozytywnych zmian. Oczywiście pod warunkiem, że w tych trudnych sytuacjach nie usiądziemy i nie poddamy się. Życzę każdemu, żeby miał tych trudnych sytuacji jak najmniej, ale kiedy już są, to dobrze wykorzystane mogą być miejscem doskonalenia, szukania zmian, nabierania siły. Jak mawiał Victor Emil Frankl (austriacki psychoterapeuta, człowiek, który przeżył 4 obozy koncentracyjne) – nie mamy do końca wpływu na to, co nam się przytrafia, ale zawsze mamy wpływ na to, jak zareagujemy na to, co nam się przytrafia. To my zdecydujemy czy poddamy się w trudnej sytuacji, bo stwierdzimy, że nie da się nic zrobić, czy będziemy szukać rozwiązania.
Ludzie, którzy się rozwijają i rozwijają swoje firmy, wykorzystują dobrze sytuacje, w których się znajdują, także te trudne. Oni patrzą na problemy jak na wyzwania. Nie tracą energii na to, żeby narzekać jak jest źle i jak im ciężko, ale koncentrują się na szukaniu rozwiązań. Nie pytają: dlaczego tak się stało i dlaczego mi nie wychodzi, ale zadają sobie pytanie – co mogę zrobić, żeby było lepiej? Czego uczy mnie dana sytuacja? Co następnym razem mogę zrobić inaczej? Zawsze powtarzam ludziom – jeśli przechodzicie bolesne lekcje w życiu – wynoście z nich jakieś cenne wnioski. Przecież sporo musieliście za nie zapłacić – sił, zaangażowania, czasem bólu – więc uczcie się czegoś z tych lekcji.
A.D.: Co pomaga w przechodzeniu tych trudnych chwil w rozwoju?
A.K.: Na pewno wizja. Cele, do których zmierzamy. Marzenia, wiara w to, że dojdziemy do miejsca, do którego idziemy. Zapytałam kiedyś Olę Dawidowicz, Mistrzynię Świata w Kolarstwie Górskim do 23 roku życia – na czym skupia się, kiedy startuje w wyścigu, kiedy przygotowuje się do kolejnego zmagania o medal? Odpowiedziała bardzo szybko – „na celu, na tym, dokąd jadę. Oceniam szybko rzeczywistość, konkurencję, ale główną uwagę skupiam na celu. Na tym, co chcę osiągnąć.” Bez tego nie dojdziemy nigdzie.
A.D.: Czasem mówi się, że dobrym szefem firmy trzeba się urodzić, czy kiedy obserwuje Pani polskie firmy dochodzi Pani do tego samego wniosku?
A.K.: Nie do końca. Możemy mieć pewne predyspozycje, mniejsze lub większe, ale każdy człowiek musi się uczyć dobrego zarządzania firmą. Jedni muszą uczyć się bardziej słuchania innych, inni asertywności, zdecydowania, jedni realistycznej oceny rzeczywistości i przygotowania, inni patrzenia z wiarą w przyszłość. Każdy z nas ma swoje lekcje do odrobienia. W życiu trzeba do wszystkiego dojrzeć, dorosnąć, przygotować się. Nie rodzimy się przygotowani do życia, do prowadzenia firmy. Jak mówi ekspert od liderstwa, John C. Maxwell – rodzimy się chłopcem albo dziewczynką. Szefami firmy, osobami rozwijającymi biznesy stajemy się przez lata – jeśli chcemy oczywiście. Do tego wszystkiego dochodzi się przez naukę i nabieranie mądrości w doświadczeniu. Pytanie tylko czy chcemy się uczyć i rozwijać?
O Autorze
